22 October 10 10:47 AM
Je gelooft niet dat het nog kan, oude stock vinden op Murano, maar jawel, er zijn nog oude opslagplaatsen op Murano waar nog verborgen schatten liggen.
Murano, het eiland op 10 minuutjes varen van Venetië. Sinds 1200 werd de glasindustrie hier ondergebracht. De glasmakers die er werkten mochten het eiland niet verlaten. Op die manier werd vermeden dat de know how over glasmaken zich verspreidde. In feite waren de glasmakers dus lijfeigenen.
Dit is ondertussen natuurlijk al lang niet meer zo. Toch is de mentaliteit op Murano zeer bijzonder en volledig verschillend van de mentaliteit op Venetië, alhoewel ze op een boogscheut van elkaar liggen.
Niet alleen heeft Murano een eiland-mentaliteit, eeuwen isolatie en geheimhouding hebben ervoor gezorgd dat de inwoners van Murano erg gesloten en erg op zichzelf zijn.
Dit geldt zeker ook voor de familie Moretti. Ercole Moretti stichtte in 1911 het glasbedrijf Ercole Moretti e F.lli. Het is het oudste nog bestaande kralenbedrijf van Murano. Ze waren gespecialiseerd in chevrons en millefiori.
Het bedrijf kende zijn belangrijkste bloeiperiode in de na-oorlogse periode van 1945 tot 1960. Op een bepaald moment werkten er meer dan 100 arbeidsters. Jawel, arbeidsters: de familie Moretti recruteerde bewust alleen vrouwen omdat ze ervan uitgingen dat die niet zo ambitieus waren en geen bedrijfsgeheimen zouden stelen. Het is nog maar een voorbeeld van de typische gesloten mentaliteit op Murano. Vandaag zijn op de familieleden na alle werknemers bij Moretti nog steeds vrouwen.
Ercole Moretti is een naam als een klok voor wie geïnteresseerd is in oude glaskralen. Het is Ercole Moretti die in de jaren 40 een toepassing uitgevonden heeft waardoor niet alleen millefiore-kralen maar ook cabochons, hangers, oorringen, knopen en recenter schotels in millefiori-techniek gemaakt konden worden. Hierover later meer.
Technisch zijn ze bij Moretti heel sterk: één van hun specialiteiten is bijvoorbeeld het satineren van glas. Glazen kralen kun je op twee manieren satineren. De eerste manier is door ze in een zuurbad te dompelen. Het is de goedkoopste manier maar het grote nadeel is dat al dat zuur dan in de lagune terechtkomt. Een tweede mogelijkheid is de oudste manier en de manier waarop ze het nog altijd doen bij Moretti: een zandbad. Door het schuren van de zandkorrels op het glas wordt het glas mat. Grappig fait divers: ik ken een Venetiaan die de zandkorreltjes die achterblijven in de kralen die hij laat satineren bij Moretti, zorgvuldig bijhoudt met de bedoeling de samenstelling van het geheime zandmengsel te achterhalen…
Zo zijn we bij Moretti terechtgekomen: we vonden niemand die onze tubi kon satineren zonder breuk! En zo kregen we de unieke gelegenheid om de werkplaatsen te bezoeken. Zodra je de drempel overstapt, keer je 50 jaar terug in de tijd. Het hele gebouw ademt binnenin de sfeer van de jaren ‘50 en ‘60, de glorieperiode van het bedrijf: de houten lambrizering, de presentatie van de collectie… Giulio Moretti laat ons het museumpje van het bedrijf zien: oude “sample cards”, chevrons, millefiori’s, vintage kralen uit de periode 1930-1950…
Als je al jaren bezig bent met de geschiedenis van oude glaskralen, dan lopen de rillingen wel over je rug…
We mogen de werkruimte bezoeken. Er werken nu nog een zestal arbeidsters, ze maken vooral hangers met millefiori (als wij er zijn, werken ze aan een levering kruisjes voor het Vaticaan).
We mogen ook de opslagruimte bekijken waar de glazen staven, de canne, opgeslagen en gesneden worden. Het ambacht van het kralen maken is wat men in het Italiaans een “seconda lavorazione” van het glas noemt. Eerst wordt van een glasbel een glazen staaf getrokken. Dat is de “eerste bewerking”. Die glazen staaf wordt dan na afkoeling in stukjes gesneden om te verwerken in millefiori of ze worden gebruikt als basismateriaal om gewonden kralen te maken.
Op deze foto ziet u rechts onderaan de snijmachine waarmee de glazen staven gesneden worden sinds de oprichting van het bedrijf in 1911. Als we binnenkomen is één van de Moretti’s bezig met het maken van de murrine, ik mag het ook proberen. De machine werd 100 jaar geleden gemaakt ín het bedrijf zelf, en niet bij een smid, ook alweer om te vermijden dat de concurrentie het zou namaken.
De voorraad “canne” is eindeloos, sommige gaan terug tot het begin van vorige eeuw.
En dan, ja, dan lopen we langs de stockruimte en dan ben ik natuurlijk verloren. Honderden kartonnen doosjes staan er, sommige van de kralen dateren van de jaren twintig!
Ik heb foto’s uit de jaren zestig gezien van deze ruimte en het zag er toen exact zo uit.
De oude kralen zijn eigenlijk niet te koop, ik moet al mijn overredingskracht gebruiken om toch enkele doosjes te mogen aankopen. Het materiaal gaat van de jaren dertig tot de jaren zeventig. Het zijn niet alleen kralen maar ook knoopjes en cabochons voor broches, oorringen, ringen… en een lot afgewerkte halssnoeren, eveneens vintage.
En nu staan enkele van deze doosjes bij mij thuis. Er zitten de meest verrukkelijke kralen in. De oudste zijn van de jaren dertig, de meest recente van de jaren zeventig.
Er ligt nu een eerste groot lot in alle winkels: het zijn kralen en originele halssnoeren uit de jaren vijftig en zestig.
Er hoort ook een nieuwe workshop bij: Werken met vintage cabochons in venetiaans glas.
In deze unieke workshop werkt u met cabochons in Venetiaans glas uit de jaren veertig. U kunt kiezen voor een ring, oorringen, broche, hanger. Stel nu uw eigen collectie vintage juwelen samen die met de jaren alleen maar in waarde zullen toenemen!
U krijgt een echtheidscertificaat bij elke aankoop.