16 April 08 11:02 PM
Vier dagen is echt wel te kort om een idee te krijgen van Istanbul maar alvast genoeg om te weten: dit smaakt naar meer. Zoals gewoonlijk combineerden we business en pleasure: Gaelle vond er vorige zomer een goed contact voor zilver en dus brachten we een paar kilo mee: jullie vroegen vooral om effen zilveren bollen in verschilende maten, we vonden ook mooie vergulde kralen en mooie sobere slotjes, zowel in zilver als verguld. Ook leuk: heel fijne vergulde T-pennen mèt een bolletje.
Voor wie zelf plannen heeft om naar Istanbul te gaan, de beste plek voor zilver is in en rond de Grand Bazaar (Capali Carsi), de grootste overdekte markt ter wereld. Afdingen is de boodschap, grote hoeveelheden aankopen helpt natuurlijk ook bij de onderhandelingen ;-). Tip: vlakbij de Grand Bazaar is een fantastische plek om even uit te rusten: Caferaga Medresesi, een tea garden in een vroegere koranschool uit 1559, je zit onder de gewelven tussen Turkse mannen èn vrouwen die een waterpijp roken, genieten!
Als je een zwak hebt voor textiel is Istanbul natuurlijk een schatkamer. De beste plek voor textiel vond ik in en rond de Arasta Bazaar (in de schaduw van de Blauwe Moskee), mooie authentieke stukken, mooi gepresenteerd, ook Afgaanse mutsjes en grappige puntschoenen uit Anatolië. In tegenstelling tot wat in alle gidsen staat, vond ik de handelaars helemaal niet pushy, rustig rondkijken is absoluut mogelijk. En in tegenstelling tot Marokaanse handelaars smijten ze je niet buiten als je een te laag bod doet! Ik kon de verleiding niet weerstaan en kocht enkele kussens gemaakt van oude kilims en ook enkele kleinere stukken textiel uit Uzbekistan.
Nog enkele reparaties aan het weefsel uit Uzbekistan.
Tip: echte museumstukken vind je in de Mehmet Cetinkaya Gallery, net buiten de Arasta Bazaar, topkwaliteit, prachtig gepresenteerd en een prijskaartje waar je toch even niet goed van bent (ik zag een mooie indigo vrouwenmantel: 17.000 usd...).
Heel leuk en totaal niet toeristisch: de buurt rond Cukurcuma (district Galatasaray, aan de andere kant van de Gouden Hoorn), een buurt met antiekwinkels, een beetje vergelijkbaar met de buurt rond de Zavel en de Blaesstraat in Brussel. Perfect voor een namiddag snuisteren in antiekwinkels, zonder enige druk, géén toeristen, en ondertussen kan je ook genieten van de prachtige Ottomaanse architectuur. We zagen prachtige stukken: immense vergulde spiegels, sidetabels in marmer , schitterende bankstellen, kasten, decoratieve elementen,... je krijgt een goed idee van de grandeur en de luister van het vroegere Ottomaanse rijk.
We gebruikten de volgende gidsen:
Dit was een echte ontdekking: een heel dun beknopt gidsje, ingedeeld per disctrict, met telkens een openklapbare kaart. Heel summier maar alles staat er in: wat je moet gezien hebben, en per district een aantal tips voor restaurantjes, shopping... Zeer up to date, veel adresjes die ik vermeld heb, staan ook in deze gids. Echt een aanrader voor een citytrip. Bestaat ook nog voor andere steden.
Voor achtergrondinformatie val ik graag terug op de goeie ouwe Rough Guide.
Heel veel historische uitleg, bijvoorbeeld over de harem in het Topkapi Paleis. Alleen vind ik de Turkse editie nogal mager als het over eten en drinken en shopping gaat, toch niet onbelangrijk!
De vertrekken van de harem in het Topkapi Paleis.
Ik laat jullie nog even watertanden: dit was het uitzicht vanop het terras van ons hotel (een hotel dat ik verder niet zou aanraden maar het uitzicht van het terras waar het ontbijt werd geserveerd is wel adembenemend):
En tenslotte nog dit: ik probeer op reis altijd een boek over de stad of streek te lezen waar we zijn, dit keer las ik van Orhan Pamuk (Nobelprijs Literatuur 2006) Istanbul, Memories And The City.
Het is een autobiografisch werk over de stad waar hij vrijwel zijn hele leven woonde en nog steeds woont, geïllustreerd met prachtige nostalgische zwart-wit foto's (alleen al de foto op de cover!). Echt beklijvend omdat hij in woorden de sfeer weet te vatten die je onmiddellijk opvalt: het is een weemoedige nostalgische stad waar je constant geconfronteerd wordt met eeuwenoude vervallen glorie. Vooral het hoofdstuk over "Hüzün" is zeer beklijvend, hüzün is het turkse woord voor het intense gevoel van verlies dat iedere inwoner van Istanbul met zich meedraagt.
We hebben een extra exemplaar van dit prachtige boek, wie als eerste een mailtje stuurt naar info@zahia.be krijgt het toegestuurd (Het boek is ondertussen de deur uit, het gaat naar An Justens).